Vroeger vroeg men of je katholiek of protestants was. Tegenwoordig vraagt men of je team Messi of team Ronaldo bent. Wie is nou écht de beste voetballer ooit: de GOAT? Vraag honderd voetbalfans en je krijgt minstens twintig verschillende antwoorden. Want wat maakt iemand de beste? Is het talent? Prijzen? Impact op het spel? Of gewoon puur vermaak?
Laten we eerlijk zijn: dit is geen objectieve lijst. Dit is geen opsomming van wie de meeste Ballon d’Ors won of de meeste goals maakte. Dit is een lijst van spelers die het voetbal hebben veranderd, gedefinieerd of gewoon magisch maakten om naar te kijken. Of je het ermee eens bent? Waarschijnlijk niet. Maar hé, dat is het mooie van voetbal—het debat stopt nooit.
Laten we beginnen met nummer 10.
10. Ronaldinho
- Positie: Aanvallende middenvelder/vleugelaanvaller
- Clubs: Grêmio, PSG, Barcelona, AC Milan, Flamengo, Atlético Mineiro
- Wedstrijden: 728
- Goals: 280
- Prijzen: 1x WK, 1x Ballon d’Or, 2x Wereldvoetballer van het Jaar, 1x Champions League, 2x La Liga
Voetbal draait om winnen, maar bij Ronaldinho leek het vooral om plezier te gaan. Waar anderen zich druk maakten over tactieken en statistieken, speelde hij alsof hij nog steeds op een Braziliaans strand stond. Elastico’s, no-look passes, panna’s—hij deed dingen met een bal die je normaal alleen op YouTube in slow motion ziet.
Toch was hij veel meer dan een circusartiest. Op zijn hoogtepunt bij Barcelona (2003-2008) was hij simpelweg de beste speler ter wereld. Twee keer Wereldvoetballer van het Jaar, Champions League-winnaar en de man die een troosteloos Barça weer liet bruisen. En dan dat moment in 2005: een staande ovatie van het Bernabéu, iets wat maar voor weinigen is weggelegd.
Zijn impact buiten het veld? Hij maakte voetbal leuker. Hij was het idool van een generatie, de reden waarom kids straatvoetbal bleven spelen. Natuurlijk was zijn piek kort, en natuurlijk had hij zijn zwaktes (laten we zeggen dat hij de trainingsdiscipline van Cristiano Ronaldo niet had). Maar als je puur kijkt naar magie, dan is Ronaldinho zonder twijfel de koning.
9. Marco van Basten
- Positie: Spits
- Clubs: Ajax, AC Milan
- Wedstrijden: 373
- Goals: 277
- Prijzen: 1x EK, 3x Ballon d’Or, 2x Wereldvoetballer van het Jaar, 3x Europa Cup I, 3x Serie A, 3x Eredivisie
Een van de grootste ‘what ifs’ ooit. Wat als Marco van Basten geen kapotte enkels had gehad? Wat als hij nog vijf jaar had kunnen voetballen? Hij had alles: techniek, kracht, timing, en een gevoel voor schoonheid dat je zelden bij een spits ziet. Niet lomp rammen, maar scoren met finesse. Zoals die onmogelijke volley in de EK-finale van 1988, waarmee hij Nederland naar de eerste en enige grote titel schoot.
Bij Ajax was hij al een fenomeen, maar pas bij AC Milan werd hij een legende. In een tijd waarin verdedigen in Italië meer leek op een vechtsport, was Van Basten een van de weinigen die de aanslagen op zijn enkels kon ontwijken—totdat hij dat niet meer kon. Met Gullit en Rijkaard aan zijn zijde leidde hij Milan naar Europese dominantie, met drie Ballon d’Ors als kroon op zijn werk.
En toen, op zijn 28ste, was het voorbij. De slopers in de Serie A kregen uiteindelijk toch hun zin, en Van Basten liep het veld af om nooit meer terug te keren. Maar wat hij in die korte tijd liet zien, was genoeg om hem in de geschiedenisboeken te zetten. Elegant, dodelijk en technisch onovertroffen—de perfecte spits die we veel te vroeg kwijt waren.
8. Paolo Maldini
- Positie: Centrale verdediger/linksback
- Clubs: AC Milan
- Wedstrijden: 1028
- Goals: 40
- Prijzen: 5x Europa Cup I/Champions League, 7x Serie A, 1x Coppa Italia
Verdedigers krijgen zelden de spotlight, maar Paolo Maldini had geen spotlight nodig—zijn tegenstanders voelden vanzelf dat hij er was. 25 jaar lang droeg hij het shirt van AC Milan, en in al die jaren ging hij nooit mee in de Italiaanse trend van schoppen, sleuren en tijdrekken. Geen vieze trucs, geen overdreven tackles, maar pure klasse.
Maldini verdedigde zoals een schaakgrootmeester speelt: altijd twee stappen vooruitdenken. Hij hoefde niet als een kamikazepiloot in te komen, want hij stond al op de juiste plek. Linksback of centraal, het maakte niet uit. Hij gaf les aan spitsen, en het examenresultaat was altijd hetzelfde: afgewezen.
En dan te bedenken dat hij nooit een Ballon d’Or won. Want ja, verdedigers krijgen die prijs niet—tenzij ze Cannavaro heten en één goed WK spelen. Maar als je een elftal zou bouwen om je leven van af te laten hangen? Dan zet je Maldini er als eerste in.
7. Zinedine Zidane
- Positie: Middenvelder
- Clubs: Cannes, Bordeaux, Juventus, Real Madrid
- Wedstrijden: 789
- Goals: 126
- Prijzen: 1x WK, 1x EK, 1x Ballon d’Or, 3x FIFA Wereldvoetballer van het Jaar, 1x Champions League, 2x Serie A, 1x La Liga
Voetbal is een kunst, en Zinedine Zidane was de ultieme kunstenaar. Anderen zagen een bal, hij zag een penseel. Zijn aanname was een kunstwerk, zijn balcontrole een choreografie. Waar anderen met hun voet speelden, speelde Zidane met zijn hele lichaam. Eén schijnbeweging en je stond compleet voor schut.
Maar vergis je niet: Zidane was geen sierlijke nummer 10 die op afstand toekeek. Hij was een killer op het veld. Een leider die Frankrijk naar WK-goud loodste in 1998 met twee kopgoals in de finale, en die Real Madrid in 2002 de Champions League schonk met een onmogelijke volley tegen Bayer Leverkusen.
En ja, Zidane had een randje. Vraag maar aan Marco Materazzi. De beruchtste kopstoot in de voetbalgeschiedenis betekende het einde van zijn carrière, maar zelfs in zijn laatste moment als profvoetballer bepaalde hij zelf hoe het verhaal afliep. Dat was Zidane: geniaal, ongrijpbaar en altijd met het laatste woord.
6. Ronaldo (de échte)
- Positie: Spits
- Clubs: Cruzeiro, PSV, Barcelona, Inter, Real Madrid, AC Milan, Corinthians
- Wedstrijden: 616
- Goals: 414
- Prijzen: 2x WK, 2x Ballon d’Or, 3x FIFA Wereldvoetballer van het Jaar, 1x Champions League, 2x Copa América, 2x La Liga
Als je in de jaren ‘90 en vroege jaren ‘00 over Ronaldo sprak, had je het niet over een Portugees met een afgetraind lichaam en een obsessie voor discipline. Je had het over Ronaldo Luís Nazário de Lima. De man die, op zijn piek, een spits was uit een andere dimensie. Snelheid, kracht, techniek—hij had álles. Hij passeerde verdedigers alsof ze pionnen waren, met een versnelling die niet normaal was.
Maar over what ifs gesproken… Wat als zijn knieën hem niet hadden verraden? Wat als hij niet, op het hoogtepunt van zijn kunnen, een horrorblessure opliep bij Inter en praktisch opnieuw moest leren lopen? Zelfs daarna kwam hij terug en werd hij WK-topscorer aller tijden (totdat Klose dat record overnam). Zelfs daarna werd hij opnieuw Wereldvoetballer van het Jaar.
Zelfs met kapotte knieën was hij nog steeds Ronaldo. Vraag maar aan Oliver Kahn, die in de WK-finale van 2002 twee keer kansloos was. Hij had het charisma, de flair en die kenmerkende gapende glimlach. Maar bovenal: hij was de nachtmerrie van elke verdediger. De échte Ronaldo.
5. Johan Cruijff
- Positie: Aanvallende middenvelder/spits
- Clubs: Ajax, Barcelona, LA Aztecs, Washington Diplomats, Levante, Feyenoord
- Wedstrijden: 711
- Goals: 405
- Prijzen: 3x Ballon d’Or, 3x Europa Cup I, 9x Eredivisie, 1x La Liga
Niet alleen een speler, maar een filosofie op voetbalschoenen. Johan Cruijff was geen gewone voetballer, hij veranderde het spel zelf. Hij was de architect van totaalvoetbal, de man die het veld zag als een schaakbord en altijd drie zetten vooruitdacht. Geef hem de bal en hij bepaalde hoe de wedstrijd werd gespeeld.
Zijn impact op het veld? Drie Europa Cups met Ajax, een revolutie bij Barcelona, en een WK-finale met Nederland waarin hij het beste elftal had dat nooit wereldkampioen werd. Zijn Cruijff-turn is inmiddels basisschoolstof, zijn invloed op hoe teams spelen is dat ook. Geen Cruijff? Geen tiki-taka, geen Barcelona zoals we het kennen, geen Guardiola die het perfectioneerde.
En dan zijn er nog zijn uitspraken. Want wie hem zag spelen, werd verliefd op zijn voetbal. Wie hem hoorde praten, ging het begrijpen. “Voetbal is simpel, maar simpel voetballen is het moeilijkste wat er is.” Maar voor Cruijff zelf leek het altijd makkelijk.
4. Pelé
- Positie: Spits
- Clubs: Santos, New York Cosmos
- Wedstrijden: 831
- Goals: 767 (officieel), 1283 (inclusief oefenwedstrijden)
- Prijzen: 3x WK, 2x Copa Libertadores, 6x Campeonato Brasileiro, 1x NASL
Er zijn records, en er is Pelé. Drie wereldtitels. Meer dan duizend goals (volgens hemzelf). Een naam die synoniem staat voor voetbal, ongeacht of je ooit een minuut van hem hebt zien spelen. Pelé was voetbal voordat voetbal een wereldmerk werd.
Als 17-jarige vernederde hij Zweden in de WK-finale van 1958 met een omhaal waar de meeste spitsen hun hele carrière over doen. Vier jaar later raakten tegenstanders hem zo hard dat hij huilend het veld moest verlaten. En in 1970? Toen toonde hij zich op 29-jarige leeftijd de ultieme kampioen, in een Braziliaans team dat misschien wel het beste ooit was.
Natuurlijk, hij speelde zijn clubvoetbal in Brazilië en later in de Verenigde Staten, ver weg van de Europese topcompetities. Maar hij hoefde Europa niet om onsterfelijk te worden. Hij was de standaard. Voordat Maradona, Messi of Ronaldo überhaupt geboren waren, was er Pelé.
3. Diego Maradona
- Positie: Aanvallende middenvelder
- Clubs: Argentinos Juniors, Boca Juniors, Barcelona, Napoli, Sevilla, Newell’s Old Boys
- Wedstrijden: 724
- Goals: 353
- Prijzen: 1x WK, 2x Serie A, 1x UEFA Cup, 1x Copa del Rey
Als voetbal een god had, dan was het Diego Maradona. Een straatjongen uit Villa Fiorito die zich met pure genialiteit naar de top speelde. Waar Pelé het perfecte imago had, was Maradona chaos in zijn puurste vorm. Op het veld? Een absolute magiër. Buiten het veld? Een tikkende tijdbom. Maar als hij die bal aan zijn linkervoet had, kon de wereld vergaan—Maradona deed toch wat hij wilde.
WK 1986 is zijn eeuwige claim op onsterfelijkheid. In één wedstrijd tegen Engeland schreef hij twee hoofdstukken voetbalgeschiedenis. De Hand van God—pure brutaliteit. Het Doelpunt van de Eeuw—pure perfectie. Dribbelend vanaf eigen helft legde hij de Engelsen een voor een in de luren, alsof hij wist dat dit moment voor eeuwig herhaald zou worden.
En dan Napoli. Een club die nog nooit iets had gewonnen, maar met Maradona opeens tweemaal kampioen van Italië werd. In een competitie waar het noorden de lakens uitdeelde, zette hij het zuiden op de troon. In Napels is hij geen legende, hij is een religie.
Een leven vol schandalen, verslavingen en controverses. Maar als je voetbal puur op magie beoordeelt? Maradona is de enige die met God kon dribbelen.
2. Cristiano Ronaldo
- Positie: Spits/vleugelaanvaller
- Clubs: Sporting CP, Manchester United, Real Madrid, Juventus, Al-Nassr
- Wedstrijden: 1200+
- Goals: 900+
- Prijzen: 5x Ballon d’Or, 5x Champions League, 1x EK, 7x landstitel (Premier League, La Liga, Serie A)
Niemand in de geschiedenis van het voetbal heeft zichzelf zo vaak opnieuw uitgevonden als Cristiano Ronaldo. Van een sierlijke dribbelaar bij Sporting en Manchester United tot een dodelijke doelpuntenmachine bij Real Madrid en Juventus. Cristiano ging nooit voor talent alleen, hij bouwde zichzelf uit tot een voetbalcyborg—pure kracht, snelheid en precisie.
Zijn cijfers zijn bizar. Hij brak het ene record na het andere. Topscorer aller tijden van de Champions League. Meer dan 900 officiële goals. Meest scorende Europese international. Maar Cristiano was meer dan een statistiekenmonster. Hij was de man voor het grote moment. Zijn hattrick tegen Atlético Madrid in de Champions League? Zijn 92e-minuutse kopgoal tegen Juventus? Zijn soloactie tegen Porto in 2009? Clutch. Altijd.
En dan is er zijn mentaliteit. Cristiano Ronaldo haat verliezen op een manier die bijna ongezond is. Hij is geobsedeerd door beter worden, door de beste zijn, door Messi overtreffen. En ja, hij heeft Messi nooit écht overtroffen. Maar niemand heeft ooit harder gewerkt om de GOAT-discussie zo spannend te maken als hij.
1. Lionel Messi
- Positie: Aanvallende middenvelder/vleugelaanvaller
- Clubs: Barcelona, Paris Saint-Germain, Inter Miami
- Wedstrijden: 1100+
- Goals: 825+
- Prijzen: 8x Ballon d’Or, 4x Champions League, 10x La Liga, 1x WK, 1x Copa América
De één heeft de techniek. De ander de dribbel. Een volgende heeft de flair. Iemand anders de prijzen. En weer een ander de statistieken. Maar er is één klein mannetje uit Argentinië die het allemaal heeft.
Lionel Messi is voetbal in zijn meest complete vorm.
Het was alsof hij geboren werd met een bal aan zijn voet, een speler die het spel niet speelde, maar beheerste. Zijn dribbels waren moeiteloos, zijn passes chirurgisch precies, zijn doelpunten onnavolgbaar. Hij was de dirigent van het veld, de man die een wedstrijd kon laten kantelen met één beweging.
Meer dan 800 doelpunten. Meer dan 350 assists. Acht Ballon d’Ors. Vier Champions Leagues. Maar records zijn slechts getallen. Wat Messi deed, ging verder dan cijfers. Hij maakte voetbal kunst. Waar anderen faalden onder druk, bleef hij kalm. En toen kwam het WK van 2022. Het enige wat nog ontbrak. Onder ongekende druk droeg hij Argentinië naar de titel met een finale die rechtstreeks uit een filmscript leek te komen.
Messi hoefde nooit te schreeuwen, nooit te provoceren, nooit te bewijzen dat hij de beste was. Hij speelde gewoon. En dat was genoeg. Daarom is hij de beste voetballer aller tijden.
Meer voetbal?
Kun jij geen genoeg van voetbal krijgen? Wij ook niet. En daarom hebben we er nog veel meer over geschreven!
